Wiemy, jak stresujący może być rozwód.
Od ponad 10 lat towarzyszymy naszym Klientom w tych trudnych procesach i doskonale wiemy, z czym to się wiąże.
Wiemy też, jak możemy pomóc.
Słuchamy. Otaczamy opieką. Wspieramy. Doradzamy. Jesteśmy po Twojej stronie.
Pomagamy zrozumieć zawiłości prawne i dostarczamy informacji pozwalających podejmować właściwe decyzje.
Mamy ogromną satysfakcję, gdy widzimy, jak z naszą pomocą Klienci pomyślnie przechodzą przez proces rozwodowy i z optymizmem spoglądają ku nowemu życiu.
Rozwód może zostać orzeczony przez sąd wówczas, gdy zaszły tzw. pozytywne przesłanki rozwodowe, czyli jeżeli nastąpił zupełny i trwały (nieodwracalny) rozkład pożycia.
Zupełny rozkład pożycia oznacza zerwanie wszelkich więzi duchowych, fizycznych i materialnych, łączących małżonków.
Szerzej przesłanki rozwodu zostały umówione w artykułach:
O trwałym rozkładzie pożycia z reguły można mówić po upływie dłuższego czasu od rozejścia się małżonków. Jednak ocena, czy czas rozłączenia małżonków jest na tyle długi, że doszło do trwałego rozkładu pożycia, zależy od okoliczności danej sprawy. Nie są wyłączone wypadki, w których uzasadniony jest wniosek, że rozkład stał się trwały wkrótce po jego nastąpieniu.
Co do zasady zgoda drugiego małżonka nie jest potrzebna. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. Jednak również wtedy sąd może orzec rozwód pomimo braku zgody drugiego małżonka, jeżeli uzna, że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Szerzej zagadnienie to zostało omówione w artykule:
Zgoda drugiego małżonka na rozwód - czy jest potrzebna?
Separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie rozwiązuje małżeństwa i jest odwracalna.
W wyniku orzeczenia separacji przez sąd małżeństwo nadal istnieje (żaden z małżonków nie może zawrzeć kolejnego małżeństwa), jednak szereg kwestii – głównie majątkowych – jest rozwiązanych w taki sposób, jak gdyby małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód (np. ustaje wspólność ustawowa między małżonkami, małżonkowie nie odpowiadają wzajemnie za swoje zobowiązania, nie dziedziczą po sobie).
Nie, sąd na zgodne żądanie małżonków zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.
Rozwód może zostać orzeczony przez sąd wówczas, gdy zaszły tzw. pozytywne przesłanki rozwodowe, czyli jeżeli nastąpił zupełny i trwały (nieodwracalny) rozkład pożycia.
Zupełny rozkład pożycia oznacza zerwanie wszelkich więzi duchowych, fizycznych i materialnych, łączących małżonków.
Szerzej przesłanki rozwodu zostały umówione w artykułach:
O trwałym rozkładzie pożycia z reguły można mówić po upływie dłuższego czasu od rozejścia się małżonków. Jednak ocena, czy czas rozłączenia małżonków jest na tyle długi, że doszło do trwałego rozkładu pożycia, zależy od okoliczności danej sprawy. Nie są wyłączone wypadki, w których uzasadniony jest wniosek, że rozkład stał się trwały wkrótce po jego nastąpieniu.
Co do zasady zgoda drugiego małżonka nie jest potrzebna. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. Jednak również wtedy sąd może orzec rozwód pomimo braku zgody drugiego małżonka, jeżeli uzna, że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Szerzej zagadnienie to zostało omówione w artykule:
Zgoda drugiego małżonka na rozwód - czy jest potrzebna?
Separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie rozwiązuje małżeństwa i jest odwracalna.
W wyniku orzeczenia separacji przez sąd małżeństwo nadal istnieje (żaden z małżonków nie może zawrzeć kolejnego małżeństwa), jednak szereg kwestii – głównie majątkowych – jest rozwiązanych w taki sposób, jak gdyby małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód (np. ustaje wspólność ustawowa między małżonkami, małżonkowie nie odpowiadają wzajemnie za swoje zobowiązania, nie dziedziczą po sobie).
Nie, sąd na zgodne żądanie małżonków zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.
Rozwód może zostać orzeczony przez sąd wówczas, gdy zaszły tzw. pozytywne przesłanki rozwodowe, czyli jeżeli nastąpił zupełny i trwały (nieodwracalny) rozkład pożycia.
Zupełny rozkład pożycia oznacza zerwanie wszelkich więzi duchowych, fizycznych i materialnych, łączących małżonków.
Szerzej przesłanki rozwodu zostały umówione w artykułach:
O trwałym rozkładzie pożycia z reguły można mówić po upływie dłuższego czasu od rozejścia się małżonków. Jednak ocena, czy czas rozłączenia małżonków jest na tyle długi, że doszło do trwałego rozkładu pożycia, zależy od okoliczności danej sprawy. Nie są wyłączone wypadki, w których uzasadniony jest wniosek, że rozkład stał się trwały wkrótce po jego nastąpieniu.
Co do zasady zgoda drugiego małżonka nie jest potrzebna. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. Jednak również wtedy sąd może orzec rozwód pomimo braku zgody drugiego małżonka, jeżeli uzna, że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Szerzej zagadnienie to zostało omówione w artykule:
Zgoda drugiego małżonka na rozwód - czy jest potrzebna?
Separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie rozwiązuje małżeństwa i jest odwracalna.
W wyniku orzeczenia separacji przez sąd małżeństwo nadal istnieje (żaden z małżonków nie może zawrzeć kolejnego małżeństwa), jednak szereg kwestii – głównie majątkowych – jest rozwiązanych w taki sposób, jak gdyby małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód (np. ustaje wspólność ustawowa między małżonkami, małżonkowie nie odpowiadają wzajemnie za swoje zobowiązania, nie dziedziczą po sobie).
Nie, sąd na zgodne żądanie małżonków zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.
Rozwód może zostać orzeczony przez sąd wówczas, gdy zaszły tzw. pozytywne przesłanki rozwodowe, czyli jeżeli nastąpił zupełny i trwały (nieodwracalny) rozkład pożycia.
Zupełny rozkład pożycia oznacza zerwanie wszelkich więzi duchowych, fizycznych i materialnych, łączących małżonków.
Szerzej przesłanki rozwodu zostały umówione w artykułach:
O trwałym rozkładzie pożycia z reguły można mówić po upływie dłuższego czasu od rozejścia się małżonków. Jednak ocena, czy czas rozłączenia małżonków jest na tyle długi, że doszło do trwałego rozkładu pożycia, zależy od okoliczności danej sprawy. Nie są wyłączone wypadki, w których uzasadniony jest wniosek, że rozkład stał się trwały wkrótce po jego nastąpieniu.
Co do zasady zgoda drugiego małżonka nie jest potrzebna. Wyjątek stanowi sytuacja, gdy rozwodu żąda małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia. Jednak również wtedy sąd może orzec rozwód pomimo braku zgody drugiego małżonka, jeżeli uzna, że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Szerzej zagadnienie to zostało omówione w artykule:
Zgoda drugiego małżonka na rozwód - czy jest potrzebna?
Separacja, w przeciwieństwie do rozwodu, nie rozwiązuje małżeństwa i jest odwracalna.
W wyniku orzeczenia separacji przez sąd małżeństwo nadal istnieje (żaden z małżonków nie może zawrzeć kolejnego małżeństwa), jednak szereg kwestii – głównie majątkowych – jest rozwiązanych w taki sposób, jak gdyby małżeństwo zostało rozwiązane przez rozwód (np. ustaje wspólność ustawowa między małżonkami, małżonkowie nie odpowiadają wzajemnie za swoje zobowiązania, nie dziedziczą po sobie).
Nie, sąd na zgodne żądanie małżonków zaniecha orzekania o winie. W tym wypadku następują skutki takie, jak gdyby żaden z małżonków nie ponosił winy.
Powierzając opiekę nad dziećmi jednemu z rodziców sąd kieruje się szeroko pojętym dobrem dziecka.
Dlatego też w toku postępowania sąd bada kompetencje rodziców, ich predyspozycje wychowawcze, więź emocjonalną dziecka z rodzicami, a także warunki, jakie są w stanie zapewnić dziecku. Sąd uwzględnia również pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
Przyjmuje się, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
Ponadto sąd rodzinny (w tym sąd rozwodowy) uwzględni wolę dziecka (jego rozsądne życzenia), np. co do tego, z którym z rodziców chce zamieszkać, wówczas gdy jego wiek oraz poziom rozwoju na to pozwalają.
Władza rodzicielska to zespół praw i obowiązków rodzica względem małoletniego dziecka.
Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega m.in. na podejmowaniu decyzji odnośnie do osoby dziecka zarówno w sprawach codziennych, bieżących, jak i w kwestiach bardziej zasadniczych, które wpływają na życie dziecka w większym zakresie. Te ostatnie prawo rodzinne określa jako „istotne sprawy dziecka”.
Stosownie do okoliczności sprawy i biorąc pod uwagę dobro dziecka, sąd rozwodowy może:
Niezależnie od tego, czy sąd w wyroku rozwodowym powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rozwiedzionym rodzicom, czy też powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego z nich do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, wyjazd dzieci na stałe za granicę wymaga zgody drugiego rodzica. W sytuacji braku takiej zgody potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
W przypadku pozbawienia rodzica przez sąd władzy rodzicielskiej, traci on możliwość podejmowania decyzji w sprawach dotyczących dziecka i w takim przypadku jego ex-małżonek może na stałe wyjechać z dziećmi za granicę bez uzyskania uprzedniej zgody na ten wyjazd.
Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek unormować kwestię alimentów w stosunku do każdego z dzieci z osobna. Zarówno okoliczność, że obowiązek alimentacji dzieci jednego z rodziców został uregulowany prawomocnym wyrokiem wydanym przed wszczęciem sprawy o rozwód, jak też dobrowolne płacenie alimentów przez rodzica na rzecz dziecka nie zwalnia sądu orzekającego rozwiązanie małżeństwa od rozstrzygnięcia tej kwestii w wyroku rozwodowym.
O wysokości alimentów na rzecz dzieci decydują z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, które w dużej mierze zależą od jego indywidualnych cech (wieku, stanu zdrowia, dotychczasowej stopy życia rodziny), a z drogiej – możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica.
Na wysokość alimentów ma również wpływ stopień zaangażowania w wychowanie dziecka, czyli osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.
Usprawiedliwione potrzeby to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionej osobie na funkcjonowanie na takim poziomie, jaki jest niezbędny dla zachowania jej zdrowia fizycznego i psychicznego, oraz pozwala na jej rozwój, adekwatnie do wieku, stanu zdrowia czy predyspozycji. Do usprawiedliwionych potrzeb zalicza się zarówno potrzeby podstawowe (wyżywienie, odzież, leki, kosmetyki, środki czystości, koszty mieszkania, opiekę medyczną), jak i potrzeby wyższe (edukację, książki, prasę, rozrywkę, wyjazdy wakacyjne, uprawianie sportu).
Powierzając opiekę nad dziećmi jednemu z rodziców sąd kieruje się szeroko pojętym dobrem dziecka.
Dlatego też w toku postępowania sąd bada kompetencje rodziców, ich predyspozycje wychowawcze, więź emocjonalną dziecka z rodzicami, a także warunki, jakie są w stanie zapewnić dziecku. Sąd uwzględnia również pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
Przyjmuje się, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
Ponadto sąd rodzinny (w tym sąd rozwodowy) uwzględni wolę dziecka (jego rozsądne życzenia), np. co do tego, z którym z rodziców chce zamieszkać, wówczas gdy jego wiek oraz poziom rozwoju na to pozwalają.
Władza rodzicielska to zespół praw i obowiązków rodzica względem małoletniego dziecka.
Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega m.in. na podejmowaniu decyzji odnośnie do osoby dziecka zarówno w sprawach codziennych, bieżących, jak i w kwestiach bardziej zasadniczych, które wpływają na życie dziecka w większym zakresie. Te ostatnie prawo rodzinne określa jako „istotne sprawy dziecka”.
Stosownie do okoliczności sprawy i biorąc pod uwagę dobro dziecka, sąd rozwodowy może:
Niezależnie od tego, czy sąd w wyroku rozwodowym powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rozwiedzionym rodzicom, czy też powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego z nich do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, wyjazd dzieci na stałe za granicę wymaga zgody drugiego rodzica. W sytuacji braku takiej zgody potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
W przypadku pozbawienia rodzica przez sąd władzy rodzicielskiej, traci on możliwość podejmowania decyzji w sprawach dotyczących dziecka i w takim przypadku jego ex-małżonek może na stałe wyjechać z dziećmi za granicę bez uzyskania uprzedniej zgody na ten wyjazd.
Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek unormować kwestię alimentów w stosunku do każdego z dzieci z osobna. Zarówno okoliczność, że obowiązek alimentacji dzieci jednego z rodziców został uregulowany prawomocnym wyrokiem wydanym przed wszczęciem sprawy o rozwód, jak też dobrowolne płacenie alimentów przez rodzica na rzecz dziecka nie zwalnia sądu orzekającego rozwiązanie małżeństwa od rozstrzygnięcia tej kwestii w wyroku rozwodowym.
O wysokości alimentów na rzecz dzieci decydują z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, które w dużej mierze zależą od jego indywidualnych cech (wieku, stanu zdrowia, dotychczasowej stopy życia rodziny), a z drogiej – możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica.
Na wysokość alimentów ma również wpływ stopień zaangażowania w wychowanie dziecka, czyli osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.
Usprawiedliwione potrzeby to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionej osobie na funkcjonowanie na takim poziomie, jaki jest niezbędny dla zachowania jej zdrowia fizycznego i psychicznego, oraz pozwala na jej rozwój, adekwatnie do wieku, stanu zdrowia czy predyspozycji. Do usprawiedliwionych potrzeb zalicza się zarówno potrzeby podstawowe (wyżywienie, odzież, leki, kosmetyki, środki czystości, koszty mieszkania, opiekę medyczną), jak i potrzeby wyższe (edukację, książki, prasę, rozrywkę, wyjazdy wakacyjne, uprawianie sportu).
Powierzając opiekę nad dziećmi jednemu z rodziców sąd kieruje się szeroko pojętym dobrem dziecka.
Dlatego też w toku postępowania sąd bada kompetencje rodziców, ich predyspozycje wychowawcze, więź emocjonalną dziecka z rodzicami, a także warunki, jakie są w stanie zapewnić dziecku. Sąd uwzględnia również pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
Przyjmuje się, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
Ponadto sąd rodzinny (w tym sąd rozwodowy) uwzględni wolę dziecka (jego rozsądne życzenia), np. co do tego, z którym z rodziców chce zamieszkać, wówczas gdy jego wiek oraz poziom rozwoju na to pozwalają.
Władza rodzicielska to zespół praw i obowiązków rodzica względem małoletniego dziecka.
Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega m.in. na podejmowaniu decyzji odnośnie do osoby dziecka zarówno w sprawach codziennych, bieżących, jak i w kwestiach bardziej zasadniczych, które wpływają na życie dziecka w większym zakresie. Te ostatnie prawo rodzinne określa jako „istotne sprawy dziecka”.
Stosownie do okoliczności sprawy i biorąc pod uwagę dobro dziecka, sąd rozwodowy może:
Niezależnie od tego, czy sąd w wyroku rozwodowym powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rozwiedzionym rodzicom, czy też powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego z nich do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, wyjazd dzieci na stałe za granicę wymaga zgody drugiego rodzica. W sytuacji braku takiej zgody potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
W przypadku pozbawienia rodzica przez sąd władzy rodzicielskiej, traci on możliwość podejmowania decyzji w sprawach dotyczących dziecka i w takim przypadku jego ex-małżonek może na stałe wyjechać z dziećmi za granicę bez uzyskania uprzedniej zgody na ten wyjazd.
Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek unormować kwestię alimentów w stosunku do każdego z dzieci z osobna. Zarówno okoliczność, że obowiązek alimentacji dzieci jednego z rodziców został uregulowany prawomocnym wyrokiem wydanym przed wszczęciem sprawy o rozwód, jak też dobrowolne płacenie alimentów przez rodzica na rzecz dziecka nie zwalnia sądu orzekającego rozwiązanie małżeństwa od rozstrzygnięcia tej kwestii w wyroku rozwodowym.
O wysokości alimentów na rzecz dzieci decydują z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, które w dużej mierze zależą od jego indywidualnych cech (wieku, stanu zdrowia, dotychczasowej stopy życia rodziny), a z drogiej – możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica.
Na wysokość alimentów ma również wpływ stopień zaangażowania w wychowanie dziecka, czyli osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.
Usprawiedliwione potrzeby to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionej osobie na funkcjonowanie na takim poziomie, jaki jest niezbędny dla zachowania jej zdrowia fizycznego i psychicznego, oraz pozwala na jej rozwój, adekwatnie do wieku, stanu zdrowia czy predyspozycji. Do usprawiedliwionych potrzeb zalicza się zarówno potrzeby podstawowe (wyżywienie, odzież, leki, kosmetyki, środki czystości, koszty mieszkania, opiekę medyczną), jak i potrzeby wyższe (edukację, książki, prasę, rozrywkę, wyjazdy wakacyjne, uprawianie sportu).
Powierzając opiekę nad dziećmi jednemu z rodziców sąd kieruje się szeroko pojętym dobrem dziecka.
Dlatego też w toku postępowania sąd bada kompetencje rodziców, ich predyspozycje wychowawcze, więź emocjonalną dziecka z rodzicami, a także warunki, jakie są w stanie zapewnić dziecku. Sąd uwzględnia również pisemne porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka.
Przyjmuje się, że rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia.
Ponadto sąd rodzinny (w tym sąd rozwodowy) uwzględni wolę dziecka (jego rozsądne życzenia), np. co do tego, z którym z rodziców chce zamieszkać, wówczas gdy jego wiek oraz poziom rozwoju na to pozwalają.
Władza rodzicielska to zespół praw i obowiązków rodzica względem małoletniego dziecka.
Wykonywanie władzy rodzicielskiej polega m.in. na podejmowaniu decyzji odnośnie do osoby dziecka zarówno w sprawach codziennych, bieżących, jak i w kwestiach bardziej zasadniczych, które wpływają na życie dziecka w większym zakresie. Te ostatnie prawo rodzinne określa jako „istotne sprawy dziecka”.
Stosownie do okoliczności sprawy i biorąc pod uwagę dobro dziecka, sąd rozwodowy może:
Niezależnie od tego, czy sąd w wyroku rozwodowym powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rozwiedzionym rodzicom, czy też powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego z nich do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka, wyjazd dzieci na stałe za granicę wymaga zgody drugiego rodzica. W sytuacji braku takiej zgody potrzebne jest zezwolenie sądu opiekuńczego.
W przypadku pozbawienia rodzica przez sąd władzy rodzicielskiej, traci on możliwość podejmowania decyzji w sprawach dotyczących dziecka i w takim przypadku jego ex-małżonek może na stałe wyjechać z dziećmi za granicę bez uzyskania uprzedniej zgody na ten wyjazd.
Sąd w wyroku rozwodowym ma obowiązek unormować kwestię alimentów w stosunku do każdego z dzieci z osobna. Zarówno okoliczność, że obowiązek alimentacji dzieci jednego z rodziców został uregulowany prawomocnym wyrokiem wydanym przed wszczęciem sprawy o rozwód, jak też dobrowolne płacenie alimentów przez rodzica na rzecz dziecka nie zwalnia sądu orzekającego rozwiązanie małżeństwa od rozstrzygnięcia tej kwestii w wyroku rozwodowym.
O wysokości alimentów na rzecz dzieci decydują z jednej strony usprawiedliwione potrzeby dziecka, które w dużej mierze zależą od jego indywidualnych cech (wieku, stanu zdrowia, dotychczasowej stopy życia rodziny), a z drogiej – możliwości majątkowe i zarobkowe rodzica.
Na wysokość alimentów ma również wpływ stopień zaangażowania w wychowanie dziecka, czyli osobiste starania o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego.
Usprawiedliwione potrzeby to takie, których zaspokojenie pozwala uprawnionej osobie na funkcjonowanie na takim poziomie, jaki jest niezbędny dla zachowania jej zdrowia fizycznego i psychicznego, oraz pozwala na jej rozwój, adekwatnie do wieku, stanu zdrowia czy predyspozycji. Do usprawiedliwionych potrzeb zalicza się zarówno potrzeby podstawowe (wyżywienie, odzież, leki, kosmetyki, środki czystości, koszty mieszkania, opiekę medyczną), jak i potrzeby wyższe (edukację, książki, prasę, rozrywkę, wyjazdy wakacyjne, uprawianie sportu).
Koszt rozwodu jest uzależniony od okoliczności związanych z konkretną sprawą.
Przede wszystkim należy liczyć się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej od pozwu o rozwód w wysokości 600 zł. Gdy sprawa zakończy się wyrokiem bez orzekania o winie, sąd zwraca połowę tej opłaty (300 zł), dalsze 150 zł (połowę opłaty w kwocie 300 zł) powinna zwrócić strona przeciwna.
Koszt uzyskania odpisu aktu stanu cywilnego (małżeństwa, urodzenia dziecka), który należy załączyć do pozwu to 22 zł.
W toku postępowania może powstać konieczność poniesienia dodatkowych kosztów związanych z przeprowadzeniem określonych dowodów, np. opinii biegłych lub wywiadu kuratora sądowego.
Dodatkowy wydatek może wynikać z ustanowienia pełnomocnika. Koszty prowadzenia sprawy przez pełnomocnika są uzgadniane indywidualnie z danym pełnomocnikiem i mogą zależeć m.in. od stopnia skomplikowania sprawy, przewidywanego nakładu pracy czy też renomy pełnomocnika.
Ponadto zasadą postępowania cywilnego jest, że strona przegrywająca proces ponosi jego koszty, w tym również koszty zastępstwa procesowego drugiej strony. Dodatkowo jeżeli sąd w wyroku rozwodowym orzeknie o alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron lub rozwiedzionego małżonka, strona przegrywająca zostanie obciążona także opłatą stosunkową od zasądzonego roszczenia.
Sąd na wniosek jednego z małżonków może w wyroku rozwodowym dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.
Na ogół przeprowadzenie podziału majątku wspólnego nie powoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu rozwodowym jedynie wówczas, gdy między stronami nie ma sporu co do składu i sposobu podziału majątku wspólnego albo gdy sporne okoliczności można wyjaśnić w stosunkowo krótkim czasie i ograniczonym przedmiotowo zakresie.
W zdecydowanej większości spraw w sprawach rozwodowych sądy nie dokonują podziału majątku.
Ciężar zaspakajania potrzeb rodziny ciąży na obojgu małżonkach – odpowiednio do sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z nich, przy czym czynić zadość temu obowiązkowi (w całości lub części) można nie tylko poprzez łożenie na utrzymanie rodziny, ale również poprzez starania o wychowanie dzieci i zajmowanie się pracą we wspólnym gospodarstwie domowym. Co istotne, faktyczne rozłączenie małżonków nie powoduje jego zniesienia.
W toku sprawy rozwodowej, gdy jeden z małżonków wyprowadził się z domu i nie partycypuje w kosztach utrzymania rodziny, sąd może zobowiązać go do przekazywania drugiemu małżonkowi co miesiąc określonej przez sąd kwoty pieniędzy, niezbędnej do utrzymania rodziny.
Oboje małżonkowie są uprawnieni do korzystania ze wspólnego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny – w tym potrzeb mieszkaniowych wszystkich ich członków. Nie zmienia tego fakt wniesienia do sądu pozwu o rozwód przez jednego z małżonków.
W toku postępowania rozwodowego w ramach zabezpieczenia roszczenia sąd może orzec o sposobie korzystania przez małżonków ze wspólnego mieszkania.
Natomiast eksmisja jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania czy domu może być orzeczona jedynie w wyroku kończącym postępowanie – na wniosek drugiego małżonka, w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Jest to bowiem bardzo głęboka interwencja sądu w prawo własności – sąd takim rozstrzygnięciem pozbawia współwłaściciela jednego z podstawowych uprawnień właścicielskich – prawa korzystania z rzeczy.
Zgodnie z ogólną zasadą oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. Solidarna odpowiedzialność małżonków ustaje dopiero z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez sąd, dlatego przywołana powyżej reguła ma zastosowanie w toku postępowania rozwodowego.
Pojęcie zwykłych potrzeb rodziny nie zostało zdefiniowane przez przepisy. Jednak warto zaznaczyć, że „zwykłe potrzeb rodziny” nie obejmują wydatków inwestycyjnych, z wyjątkiem drobnych inwestycji niewymagającą większego zaangażowania środków majątkowych.
Zainicjowanie postępowania rozwodowego nie ma wpływu na wykonywanie umowy kredytu hipotecznego - kredytobiorcy są solidarnie zobowiązani do spłaty.
Małżonkowie mogą wypracować kompromis polegający na przyznaniu kredytowanej nieruchomości jednemu z nich i zobowiązaniu się przez tego małżonka do spłaty rat kredytu, jednak takie rozwiązanie nie zwalnia współmałżonka z odpowiedzialności za zobowiązanie wobec banku.
Nawet podział majątku nie rozwiązuje problemu kredytu hipotecznego, albowiem postępowanie obejmuje jedynie aktywa, natomiast kredyt zalicza się do pasywów. W takiej sytuacji należałoby rozważyć skorzystanie z instytucji przejęcia długu, co jednak wymaga zgody banku.
Koszt rozwodu jest uzależniony od okoliczności związanych z konkretną sprawą.
Przede wszystkim należy liczyć się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej od pozwu o rozwód w wysokości 600 zł. Gdy sprawa zakończy się wyrokiem bez orzekania o winie, sąd zwraca połowę tej opłaty (300 zł), dalsze 150 zł (połowę opłaty w kwocie 300 zł) powinna zwrócić strona przeciwna.
Koszt uzyskania odpisu aktu stanu cywilnego (małżeństwa, urodzenia dziecka), który należy załączyć do pozwu to 22 zł.
W toku postępowania może powstać konieczność poniesienia dodatkowych kosztów związanych z przeprowadzeniem określonych dowodów, np. opinii biegłych lub wywiadu kuratora sądowego.
Dodatkowy wydatek może wynikać z ustanowienia pełnomocnika. Koszty prowadzenia sprawy przez pełnomocnika są uzgadniane indywidualnie z danym pełnomocnikiem i mogą zależeć m.in. od stopnia skomplikowania sprawy, przewidywanego nakładu pracy czy też renomy pełnomocnika.
Ponadto zasadą postępowania cywilnego jest, że strona przegrywająca proces ponosi jego koszty, w tym również koszty zastępstwa procesowego drugiej strony. Dodatkowo jeżeli sąd w wyroku rozwodowym orzeknie o alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron lub rozwiedzionego małżonka, strona przegrywająca zostanie obciążona także opłatą stosunkową od zasądzonego roszczenia.
Sąd na wniosek jednego z małżonków może w wyroku rozwodowym dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.
Na ogół przeprowadzenie podziału majątku wspólnego nie powoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu rozwodowym jedynie wówczas, gdy między stronami nie ma sporu co do składu i sposobu podziału majątku wspólnego albo gdy sporne okoliczności można wyjaśnić w stosunkowo krótkim czasie i ograniczonym przedmiotowo zakresie.
W zdecydowanej większości spraw w sprawach rozwodowych sądy nie dokonują podziału majątku.
Ciężar zaspakajania potrzeb rodziny ciąży na obojgu małżonkach – odpowiednio do sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z nich, przy czym czynić zadość temu obowiązkowi (w całości lub części) można nie tylko poprzez łożenie na utrzymanie rodziny, ale również poprzez starania o wychowanie dzieci i zajmowanie się pracą we wspólnym gospodarstwie domowym. Co istotne, faktyczne rozłączenie małżonków nie powoduje jego zniesienia.
W toku sprawy rozwodowej, gdy jeden z małżonków wyprowadził się z domu i nie partycypuje w kosztach utrzymania rodziny, sąd może zobowiązać go do przekazywania drugiemu małżonkowi co miesiąc określonej przez sąd kwoty pieniędzy, niezbędnej do utrzymania rodziny.
Oboje małżonkowie są uprawnieni do korzystania ze wspólnego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny – w tym potrzeb mieszkaniowych wszystkich ich członków. Nie zmienia tego fakt wniesienia do sądu pozwu o rozwód przez jednego z małżonków.
W toku postępowania rozwodowego w ramach zabezpieczenia roszczenia sąd może orzec o sposobie korzystania przez małżonków ze wspólnego mieszkania.
Natomiast eksmisja jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania czy domu może być orzeczona jedynie w wyroku kończącym postępowanie – na wniosek drugiego małżonka, w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Jest to bowiem bardzo głęboka interwencja sądu w prawo własności – sąd takim rozstrzygnięciem pozbawia współwłaściciela jednego z podstawowych uprawnień właścicielskich – prawa korzystania z rzeczy.
Zgodnie z ogólną zasadą oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. Solidarna odpowiedzialność małżonków ustaje dopiero z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez sąd, dlatego przywołana powyżej reguła ma zastosowanie w toku postępowania rozwodowego.
Pojęcie zwykłych potrzeb rodziny nie zostało zdefiniowane przez przepisy. Jednak warto zaznaczyć, że „zwykłe potrzeb rodziny” nie obejmują wydatków inwestycyjnych, z wyjątkiem drobnych inwestycji niewymagającą większego zaangażowania środków majątkowych.
Zainicjowanie postępowania rozwodowego nie ma wpływu na wykonywanie umowy kredytu hipotecznego - kredytobiorcy są solidarnie zobowiązani do spłaty.
Małżonkowie mogą wypracować kompromis polegający na przyznaniu kredytowanej nieruchomości jednemu z nich i zobowiązaniu się przez tego małżonka do spłaty rat kredytu, jednak takie rozwiązanie nie zwalnia współmałżonka z odpowiedzialności za zobowiązanie wobec banku.
Nawet podział majątku nie rozwiązuje problemu kredytu hipotecznego, albowiem postępowanie obejmuje jedynie aktywa, natomiast kredyt zalicza się do pasywów. W takiej sytuacji należałoby rozważyć skorzystanie z instytucji przejęcia długu, co jednak wymaga zgody banku.
Koszt rozwodu jest uzależniony od okoliczności związanych z konkretną sprawą.
Przede wszystkim należy liczyć się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej od pozwu o rozwód w wysokości 600 zł. Gdy sprawa zakończy się wyrokiem bez orzekania o winie, sąd zwraca połowę tej opłaty (300 zł), dalsze 150 zł (połowę opłaty w kwocie 300 zł) powinna zwrócić strona przeciwna.
Koszt uzyskania odpisu aktu stanu cywilnego (małżeństwa, urodzenia dziecka), który należy załączyć do pozwu to 22 zł.
W toku postępowania może powstać konieczność poniesienia dodatkowych kosztów związanych z przeprowadzeniem określonych dowodów, np. opinii biegłych lub wywiadu kuratora sądowego.
Dodatkowy wydatek może wynikać z ustanowienia pełnomocnika. Koszty prowadzenia sprawy przez pełnomocnika są uzgadniane indywidualnie z danym pełnomocnikiem i mogą zależeć m.in. od stopnia skomplikowania sprawy, przewidywanego nakładu pracy czy też renomy pełnomocnika.
Ponadto zasadą postępowania cywilnego jest, że strona przegrywająca proces ponosi jego koszty, w tym również koszty zastępstwa procesowego drugiej strony. Dodatkowo jeżeli sąd w wyroku rozwodowym orzeknie o alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron lub rozwiedzionego małżonka, strona przegrywająca zostanie obciążona także opłatą stosunkową od zasądzonego roszczenia.
Sąd na wniosek jednego z małżonków może w wyroku rozwodowym dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.
Na ogół przeprowadzenie podziału majątku wspólnego nie powoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu rozwodowym jedynie wówczas, gdy między stronami nie ma sporu co do składu i sposobu podziału majątku wspólnego albo gdy sporne okoliczności można wyjaśnić w stosunkowo krótkim czasie i ograniczonym przedmiotowo zakresie.
W zdecydowanej większości spraw w sprawach rozwodowych sądy nie dokonują podziału majątku.
Ciężar zaspakajania potrzeb rodziny ciąży na obojgu małżonkach – odpowiednio do sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z nich, przy czym czynić zadość temu obowiązkowi (w całości lub części) można nie tylko poprzez łożenie na utrzymanie rodziny, ale również poprzez starania o wychowanie dzieci i zajmowanie się pracą we wspólnym gospodarstwie domowym. Co istotne, faktyczne rozłączenie małżonków nie powoduje jego zniesienia.
W toku sprawy rozwodowej, gdy jeden z małżonków wyprowadził się z domu i nie partycypuje w kosztach utrzymania rodziny, sąd może zobowiązać go do przekazywania drugiemu małżonkowi co miesiąc określonej przez sąd kwoty pieniędzy, niezbędnej do utrzymania rodziny.
Oboje małżonkowie są uprawnieni do korzystania ze wspólnego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny – w tym potrzeb mieszkaniowych wszystkich ich członków. Nie zmienia tego fakt wniesienia do sądu pozwu o rozwód przez jednego z małżonków.
W toku postępowania rozwodowego w ramach zabezpieczenia roszczenia sąd może orzec o sposobie korzystania przez małżonków ze wspólnego mieszkania.
Natomiast eksmisja jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania czy domu może być orzeczona jedynie w wyroku kończącym postępowanie – na wniosek drugiego małżonka, w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Jest to bowiem bardzo głęboka interwencja sądu w prawo własności – sąd takim rozstrzygnięciem pozbawia współwłaściciela jednego z podstawowych uprawnień właścicielskich – prawa korzystania z rzeczy.
Zgodnie z ogólną zasadą oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. Solidarna odpowiedzialność małżonków ustaje dopiero z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez sąd, dlatego przywołana powyżej reguła ma zastosowanie w toku postępowania rozwodowego.
Pojęcie zwykłych potrzeb rodziny nie zostało zdefiniowane przez przepisy. Jednak warto zaznaczyć, że „zwykłe potrzeb rodziny” nie obejmują wydatków inwestycyjnych, z wyjątkiem drobnych inwestycji niewymagającą większego zaangażowania środków majątkowych.
Zainicjowanie postępowania rozwodowego nie ma wpływu na wykonywanie umowy kredytu hipotecznego - kredytobiorcy są solidarnie zobowiązani do spłaty.
Małżonkowie mogą wypracować kompromis polegający na przyznaniu kredytowanej nieruchomości jednemu z nich i zobowiązaniu się przez tego małżonka do spłaty rat kredytu, jednak takie rozwiązanie nie zwalnia współmałżonka z odpowiedzialności za zobowiązanie wobec banku.
Nawet podział majątku nie rozwiązuje problemu kredytu hipotecznego, albowiem postępowanie obejmuje jedynie aktywa, natomiast kredyt zalicza się do pasywów. W takiej sytuacji należałoby rozważyć skorzystanie z instytucji przejęcia długu, co jednak wymaga zgody banku.
Koszt rozwodu jest uzależniony od okoliczności związanych z konkretną sprawą.
Przede wszystkim należy liczyć się z koniecznością uiszczenia opłaty sądowej od pozwu o rozwód w wysokości 600 zł. Gdy sprawa zakończy się wyrokiem bez orzekania o winie, sąd zwraca połowę tej opłaty (300 zł), dalsze 150 zł (połowę opłaty w kwocie 300 zł) powinna zwrócić strona przeciwna.
Koszt uzyskania odpisu aktu stanu cywilnego (małżeństwa, urodzenia dziecka), który należy załączyć do pozwu to 22 zł.
W toku postępowania może powstać konieczność poniesienia dodatkowych kosztów związanych z przeprowadzeniem określonych dowodów, np. opinii biegłych lub wywiadu kuratora sądowego.
Dodatkowy wydatek może wynikać z ustanowienia pełnomocnika. Koszty prowadzenia sprawy przez pełnomocnika są uzgadniane indywidualnie z danym pełnomocnikiem i mogą zależeć m.in. od stopnia skomplikowania sprawy, przewidywanego nakładu pracy czy też renomy pełnomocnika.
Ponadto zasadą postępowania cywilnego jest, że strona przegrywająca proces ponosi jego koszty, w tym również koszty zastępstwa procesowego drugiej strony. Dodatkowo jeżeli sąd w wyroku rozwodowym orzeknie o alimentach na rzecz małoletnich dzieci stron lub rozwiedzionego małżonka, strona przegrywająca zostanie obciążona także opłatą stosunkową od zasądzonego roszczenia.
Sąd na wniosek jednego z małżonków może w wyroku rozwodowym dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.
Na ogół przeprowadzenie podziału majątku wspólnego nie powoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu rozwodowym jedynie wówczas, gdy między stronami nie ma sporu co do składu i sposobu podziału majątku wspólnego albo gdy sporne okoliczności można wyjaśnić w stosunkowo krótkim czasie i ograniczonym przedmiotowo zakresie.
W zdecydowanej większości spraw w sprawach rozwodowych sądy nie dokonują podziału majątku.
Ciężar zaspakajania potrzeb rodziny ciąży na obojgu małżonkach – odpowiednio do sił oraz możliwości zarobkowych i majątkowych każdego z nich, przy czym czynić zadość temu obowiązkowi (w całości lub części) można nie tylko poprzez łożenie na utrzymanie rodziny, ale również poprzez starania o wychowanie dzieci i zajmowanie się pracą we wspólnym gospodarstwie domowym. Co istotne, faktyczne rozłączenie małżonków nie powoduje jego zniesienia.
W toku sprawy rozwodowej, gdy jeden z małżonków wyprowadził się z domu i nie partycypuje w kosztach utrzymania rodziny, sąd może zobowiązać go do przekazywania drugiemu małżonkowi co miesiąc określonej przez sąd kwoty pieniędzy, niezbędnej do utrzymania rodziny.
Oboje małżonkowie są uprawnieni do korzystania ze wspólnego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny – w tym potrzeb mieszkaniowych wszystkich ich członków. Nie zmienia tego fakt wniesienia do sądu pozwu o rozwód przez jednego z małżonków.
W toku postępowania rozwodowego w ramach zabezpieczenia roszczenia sąd może orzec o sposobie korzystania przez małżonków ze wspólnego mieszkania.
Natomiast eksmisja jednego z małżonków ze wspólnego mieszkania czy domu może być orzeczona jedynie w wyroku kończącym postępowanie – na wniosek drugiego małżonka, w wyjątkowych wypadkach, gdy jeden z małżonków swym rażąco nagannym postępowaniem uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie. Jest to bowiem bardzo głęboka interwencja sądu w prawo własności – sąd takim rozstrzygnięciem pozbawia współwłaściciela jednego z podstawowych uprawnień właścicielskich – prawa korzystania z rzeczy.
Zgodnie z ogólną zasadą oboje małżonkowie są odpowiedzialni solidarnie za zobowiązania zaciągnięte przez jednego z nich w sprawach wynikających z zaspokajania zwykłych potrzeb rodziny. Solidarna odpowiedzialność małżonków ustaje dopiero z chwilą prawomocnego rozwiązania małżeństwa przez sąd, dlatego przywołana powyżej reguła ma zastosowanie w toku postępowania rozwodowego.
Pojęcie zwykłych potrzeb rodziny nie zostało zdefiniowane przez przepisy. Jednak warto zaznaczyć, że „zwykłe potrzeb rodziny” nie obejmują wydatków inwestycyjnych, z wyjątkiem drobnych inwestycji niewymagającą większego zaangażowania środków majątkowych.
Zainicjowanie postępowania rozwodowego nie ma wpływu na wykonywanie umowy kredytu hipotecznego - kredytobiorcy są solidarnie zobowiązani do spłaty.
Małżonkowie mogą wypracować kompromis polegający na przyznaniu kredytowanej nieruchomości jednemu z nich i zobowiązaniu się przez tego małżonka do spłaty rat kredytu, jednak takie rozwiązanie nie zwalnia współmałżonka z odpowiedzialności za zobowiązanie wobec banku.
Nawet podział majątku nie rozwiązuje problemu kredytu hipotecznego, albowiem postępowanie obejmuje jedynie aktywa, natomiast kredyt zalicza się do pasywów. W takiej sytuacji należałoby rozważyć skorzystanie z instytucji przejęcia długu, co jednak wymaga zgody banku.
Sposób przygotowania do sprawy rozwodowej zależy przede wszystkim od celu i pożądanego rozstrzygnięcia sądu (wniosków formułowanych w pozwie rozwodowym).
Jednakże bez względu na to, czego domagamy się w pozwie rozwodowym, konieczne jest dołączenie do niego odpisów aktów stanu cywilnego, tj. aktu małżeństwa oraz aktów urodzenia dzieci. Co istotne, sądy wymagają, aby odpis aktu małżeństwa był jak najbardziej aktualny – czyli pobrany z Urzędu Stanu Cywilnego nie wcześniej niż 3 miesiące przed wniesieniem pozwu rozwodowego. Akty stanu cywilnego można uzyskać w każdym Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce (niekoniecznie w tej miejscowości, w której zawierane było małżeństwo czy w której urodziły się dzieci).
Wnosząc o rozwód z winy drugiego małżonka, należy przedstawić dowody na okoliczność, że to zachowanie współmałżonka było przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego. Dowodami mogą być: dokumenty urzędowe (np. wyroki w innych sprawach, protokoły policyjne z interwencji, postanowienia komornika), dokumenty prywatne (np. korespondencja pomiędzy stronami, zdjęcia), zeznania świadków, oględziny, opinie biegłych, zeznania stron.
Więcej na temat dowodów w sprawach rozwodowych w artykułach:
Jeżeli małżonkowie nie są zgodni co do wysokości alimentów na rzecz wspólnych małoletnich dzieci, to konieczne będzie udokumentowanie ich usprawiedliwionych potrzeb, możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców (m.in. zaświadczeniem o dochodach) oraz stopnia ich przyczyniania się do utrzymania małoletnich dzieci i zaspokajania ich potrzeb poprzez osobiste starania.
Ponieważ każda sprawa rozwodowa jest inna, a okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia bardzo dużo - uzasadnione jest przynajmniej skorzystanie z porady prawnej adwokata lub radcy prawnego przed złożeniem pozwu rozwodowego.
Sposób przygotowania do sprawy rozwodowej zależy przede wszystkim od celu i pożądanego rozstrzygnięcia sądu (wniosków formułowanych w pozwie rozwodowym).
Jednakże bez względu na to, czego domagamy się w pozwie rozwodowym, konieczne jest dołączenie do niego odpisów aktów stanu cywilnego, tj. aktu małżeństwa oraz aktów urodzenia dzieci. Co istotne, sądy wymagają, aby odpis aktu małżeństwa był jak najbardziej aktualny – czyli pobrany z Urzędu Stanu Cywilnego nie wcześniej niż 3 miesiące przed wniesieniem pozwu rozwodowego. Akty stanu cywilnego można uzyskać w każdym Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce (niekoniecznie w tej miejscowości, w której zawierane było małżeństwo czy w której urodziły się dzieci).
Wnosząc o rozwód z winy drugiego małżonka, należy przedstawić dowody na okoliczność, że to zachowanie współmałżonka było przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego. Dowodami mogą być: dokumenty urzędowe (np. wyroki w innych sprawach, protokoły policyjne z interwencji, postanowienia komornika), dokumenty prywatne (np. korespondencja pomiędzy stronami, zdjęcia), zeznania świadków, oględziny, opinie biegłych, zeznania stron.
Więcej na temat dowodów w sprawach rozwodowych w artykułach:
Jeżeli małżonkowie nie są zgodni co do wysokości alimentów na rzecz wspólnych małoletnich dzieci, to konieczne będzie udokumentowanie ich usprawiedliwionych potrzeb, możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców (m.in. zaświadczeniem o dochodach) oraz stopnia ich przyczyniania się do utrzymania małoletnich dzieci i zaspokajania ich potrzeb poprzez osobiste starania.
Ponieważ każda sprawa rozwodowa jest inna, a okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia bardzo dużo - uzasadnione jest przynajmniej skorzystanie z porady prawnej adwokata lub radcy prawnego przed złożeniem pozwu rozwodowego.
Sposób przygotowania do sprawy rozwodowej zależy przede wszystkim od celu i pożądanego rozstrzygnięcia sądu (wniosków formułowanych w pozwie rozwodowym).
Jednakże bez względu na to, czego domagamy się w pozwie rozwodowym, konieczne jest dołączenie do niego odpisów aktów stanu cywilnego, tj. aktu małżeństwa oraz aktów urodzenia dzieci. Co istotne, sądy wymagają, aby odpis aktu małżeństwa był jak najbardziej aktualny – czyli pobrany z Urzędu Stanu Cywilnego nie wcześniej niż 3 miesiące przed wniesieniem pozwu rozwodowego. Akty stanu cywilnego można uzyskać w każdym Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce (niekoniecznie w tej miejscowości, w której zawierane było małżeństwo czy w której urodziły się dzieci).
Wnosząc o rozwód z winy drugiego małżonka, należy przedstawić dowody na okoliczność, że to zachowanie współmałżonka było przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego. Dowodami mogą być: dokumenty urzędowe (np. wyroki w innych sprawach, protokoły policyjne z interwencji, postanowienia komornika), dokumenty prywatne (np. korespondencja pomiędzy stronami, zdjęcia), zeznania świadków, oględziny, opinie biegłych, zeznania stron.
Więcej na temat dowodów w sprawach rozwodowych w artykułach:
Jeżeli małżonkowie nie są zgodni co do wysokości alimentów na rzecz wspólnych małoletnich dzieci, to konieczne będzie udokumentowanie ich usprawiedliwionych potrzeb, możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców (m.in. zaświadczeniem o dochodach) oraz stopnia ich przyczyniania się do utrzymania małoletnich dzieci i zaspokajania ich potrzeb poprzez osobiste starania.
Ponieważ każda sprawa rozwodowa jest inna, a okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia bardzo dużo - uzasadnione jest przynajmniej skorzystanie z porady prawnej adwokata lub radcy prawnego przed złożeniem pozwu rozwodowego.
Sposób przygotowania do sprawy rozwodowej zależy przede wszystkim od celu i pożądanego rozstrzygnięcia sądu (wniosków formułowanych w pozwie rozwodowym).
Jednakże bez względu na to, czego domagamy się w pozwie rozwodowym, konieczne jest dołączenie do niego odpisów aktów stanu cywilnego, tj. aktu małżeństwa oraz aktów urodzenia dzieci. Co istotne, sądy wymagają, aby odpis aktu małżeństwa był jak najbardziej aktualny – czyli pobrany z Urzędu Stanu Cywilnego nie wcześniej niż 3 miesiące przed wniesieniem pozwu rozwodowego. Akty stanu cywilnego można uzyskać w każdym Urzędzie Stanu Cywilnego w Polsce (niekoniecznie w tej miejscowości, w której zawierane było małżeństwo czy w której urodziły się dzieci).
Wnosząc o rozwód z winy drugiego małżonka, należy przedstawić dowody na okoliczność, że to zachowanie współmałżonka było przyczyną rozkładu pożycia małżeńskiego. Dowodami mogą być: dokumenty urzędowe (np. wyroki w innych sprawach, protokoły policyjne z interwencji, postanowienia komornika), dokumenty prywatne (np. korespondencja pomiędzy stronami, zdjęcia), zeznania świadków, oględziny, opinie biegłych, zeznania stron.
Więcej na temat dowodów w sprawach rozwodowych w artykułach:
Jeżeli małżonkowie nie są zgodni co do wysokości alimentów na rzecz wspólnych małoletnich dzieci, to konieczne będzie udokumentowanie ich usprawiedliwionych potrzeb, możliwości majątkowych i zarobkowych rodziców (m.in. zaświadczeniem o dochodach) oraz stopnia ich przyczyniania się do utrzymania małoletnich dzieci i zaspokajania ich potrzeb poprzez osobiste starania.
Ponieważ każda sprawa rozwodowa jest inna, a okoliczności mających znaczenie dla rozstrzygnięcia bardzo dużo - uzasadnione jest przynajmniej skorzystanie z porady prawnej adwokata lub radcy prawnego przed złożeniem pozwu rozwodowego.
Sprawdź naszą ofertę konsultacji i wybierz opcję dostosowaną do Twoich potrzeb.